Ik had eigenlijk niet zoveel zin in de inleefweek. Ik stond er ook niet bij stil wat me allemaal te wachten stond, ik kon alleen maar aan de verloren tijd en kosten denken. Ik had een hoop te doen thuis, zoals taken en opdrachten. Dus mijn hoofd stond er niet naar omdat het ook een volledige week is die ik kwijt zou zijn. Tijd die ik niet meer heb voor andere dingen. De inleefweek was ook een onvoorziene kost die ook betaald moest worden natuurlijk. Ik woon niet meer thuis en ben dus ook volledig zelfstandig. Maar na de eerste dag dacht ik al snel, dit komt goed.
De week startte met een tof toneel waarbij ikzelf heel kort een scène speelde, wat aan mij gevraagd werd om te doen en ik kon dit niet weigeren natuurlijk omdat een actieve deelname zeer belangrijk was bij de quotering van deze week. Ik was niet echt op mijn gemak omdat ik niemand ken. Ik heb vrijstellingen en zie dus niet zoveel studenten buiten mijn vakstudies. Dus ik moest al meteen voor een onbekende groep staan met mensen (acteurs) die ik ook niet ken. Ik ging er wel voor omdat het ook een serieus onderwerp was. En ik wist precies hoe ik zou handelen in die situatie. Dus eventjes persoonlijke angsten achterwege laten en ervoor gaan. Uiteindelijk was mijn deelname hier de start van vele gesprekken tijdens de week, wat zeer aangenaam was. Mensen spraken mij in de week aan en gebruikten het toneel als ijsbreker. Als ik niet meegedaan had heb ik waarschijnlijk veel minder contact gehad met mensen. Vele mensen kenden me nog niet en wilden mij dan ook leren kennen. Ik ben iets ouder dan de meeste studenten dus mijn interesses zijn vaak anders dan sommige studenten, dat zorgt ervoor dat ik mezelf soms op de achtergrond zet. Dus niet elk gespreksonderwerp was voor mij. Gelukkig viel dit goed mee. Ik heb geen drama meegemaakt omdat ik dit bewust vermijd, ik heb er wel gezien tussen studenten, zeker op het einde van de week. Ik heb de tijdens de week ook toffe docenten leren kennen ook informeel.
Wat heb ik geleerd uit het starttoneel op maandag?
Het starttoneel was een toppunt van de week. Dit was niet zomaar een toneel, het was educatief, speels, aangenaam, interactief... Leerlingen die dit toneel in hun klas mogen bijwonen kunnen niet anders dan actief deel te nemen en na te denken over de situaties. Dat is leren! Ik zelf heb niet zoveel geleerd uit het toneel omdat de situaties mij al te bekend waren. Ik leerde op jonge leeftijd snel hoe sterk de groepsdruk leeft bij jongeren. Ik ben zelf niet zoveel gepest geweest, puur omdat ik verbaal zeer sterk was. Ik kreeg van jongs af aan de waarden mee van respect, iedereen is gelijk, maakt uit niet van welke afkomst iemand is, huidskleur, seksuele voorkeur, ras, rijk, arm... Dus ik was niet verrast met de geacteerde reacties van het toneel en waarom mensen zich zo gedragen. Wat ik vooral meeneem uit dit toneel is dat ik het super vind, dat ik het zeker zou inplannen in mijn lessen, klassen als dit mogelijk zou zijn. Ik vind zelfs dat de voorstelling op elke middelbare school gebracht moet worden en dit in het derde middelbaar omdat dan de pubertijd begint. Leerlingen kijken dan anders naar elkaar en niet meer zo onschuldig als ervoor.
Ik vooral geleerd om met een brede blik te kijken naar de uitstappen. Hoe we bepaalde uitstappen kunnen terugvinden in onze vakstudies. Niet alle uitstappen waren voor mij van toepassing. Maar dan leerde ik wel, als ik iets minder interessant vind welke informatie belangrijk is bij dit bezoek. Als leerkracht ga je in je carrière wellicht veel uitstappen doen en de één is al wat interessanter dan de ander. Ik heb ook geleerd om mij beter te kleden bij bepaalde activiteiten, zoals buiten activiteiten. Ik was niet voorzien op het weer en had nogal koud geleden. Bij het bezoek aan het Groeningemuseum te Brugge heb ik een werkvorm, een educatief spel leren kennen. Iets wat ik in mijn middelbare schoolcarrière nog niet gedaan had. Dit spel kan ik zeker gebruiken later bij de uitstappen naar musea.
Wat heb ik geleerd uit de groepsmomenten?
Tijdens de momenten waar we geen activiteit hadden tijdens het slottweedaagse heb ik mij op de achtergrond gehouden en een beetje geobserveerd. Ik merkte snel op welke kliekjes er gevormd zijn en wie er tussenuit viel. Ik vond jammer dat de LO-ers soms de groep splitsten, door de stoelen anders te zetten, en zich af te sluiten. Ik heb geleerd om nog meer zelfstandig te zijn dan wat ik al was hiervoor. Ik weet nu dat zelfstandig zijn goed is maar dat vrienden maken en samen werken met andere ook heel erg belangrijk is. Samen werken (collegialiteit) is iets dat ik meeneem. Ik moet zelf nog wat werken aan mijn eigen timemanagement en planning. Misschien moet ik ook niet te snel negatief denken. Zoals mijn gevoel voor de inleefweek, uiteindelijk ben ik blij dat ik deze had want ik heb een hoop mensen leren kennen. Als ik nu iets niet weet hoef ik het niet enkel aan de docenten te vragen maar kan ik dit nu ook aan mijn medestudenten.
Wat ik nog wil meegeven aan de organisatie is dat bepaalde gegevens misschien iets vroeger meegedeeld kan worden zodat we dit vroeger kunnen (in)plannen. Tenslotte kon de klusjes van het slotweekend efficiënter gemaakt worden. Toen ik aan het opruimen was van de tafels, deed niemand zijn bord weg, alsof de mensen wachten op bediening, dit zorgde voor extra werk. Dit is gemakkelijk op te lossen als we een tafel en een vuilbak zetten en vragen dat iedereen zijn bord leegt in de vuilbak en op de tafel ernaast plaatst. Zodat de afwasploeg deze stapel met gemak kan afwassen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten